تاریخچه آسانسور در عصر باستان یونان و روم

ویرانه‌های چندین تمدن باستانی نشانه‌های چاه‌های عجیب درون سازه‌ها و معادن را نشان می‌دهند که احتمالاً می‌توانستند برای آسانسورهای ساده استفاده شوند.

روم باستان : رومی ها در واقع اولین کسانی بودند که از آسانسور استفاده کردند. چرخ توسط جریان آب از یک نهر یا رودخانه نزدیک می چرخید و این حرکت به یک محور عمودی که به بالای ساختمان منتهی می شد منتقل می شد. رومی ها از این آسانسورها به عنوان راهی برای حمل کالا و افراد به بالا و پایین در ساختمان ها استفاده می کردند. آنها نه تنها برای مردم، بلکه برای حیواناتی مانند اسب یا حتی خوک نیز استفاده می شدند.روم باستان کولوسئوم آمفی تئاتری در رم، ایتالیا است که برای مسابقات گلادیاتوری، تماشای عمومی و سایر سرگرمی ها استفاده می شد. کولوسئوم نمادی از امپراتوری روم است. در ابتدا در قرن اول توسط امپراتور وسپاسیان و پسرش تیتوس ساخته شد.

ارتفاع کولوسئوم حدود 50 متر و قطر آن در حدود 157 متر است. این آمفی تئاتر می تواند در یک زمان حدود 50000 نفر را در خود جای دهد. چهار سطح در داخل آن با 80 ورودی و چهار سطح مختلف در خارج از آن با 44 ورودی وجود داشت. تئوری‌های زیادی در مورد اینکه چگونه بردگان می‌توانستند در داخل کولوسئوم زمانی که مجبور به جنگیدن به عنوان گلادیاتور می‌شدند به بالاترین سطح برسند وجود دارد. یک نظریه این است که برده‌ها را در آسانسوری قرار می‌دهند که سپس توسط طناب‌ها یا زنجیر به سطح بالایی بالا می‌روند و پس از استفاده دوباره به پایین کشیده می‌شوند تا هیچ کس دیگری نتواند از آن استفاده کند .

یونان باستان : در یونان باستان، مردم از ساده ترین شکل آسانسور استفاده می کردند. آنها از وسیله ای به نام جرثقیل استفاده کردند که از یک تیر بلند با یک قلاب متحرک در یک انتهای آن تشکیل شده بود. جرثقیل توسط طناب یا زنجیر به بالای ساختمان بلند می شد و سپس پایین می آمد تا قلاب آن بتواند اجسام سنگین را از زمین بردارد و آنها را به جایی که مورد نیاز بود حمل کند. اعتقاد بر این است که اولین بالابر مکانیکی در تاریخ توسط ارشمیدس ریاضیدان یونانی در حدود 220 سال قبل از میلاد ساخته شده است. او آن را به عنوان تلاشی برای حرکت کشتی‌های بزرگ بر روی خشکی ایجاد کرد، اما اعتقاد بر این است که طرح او می‌تواند برای ساختمان‌ها نیز مورد استفاده قرار گیرد.

پمپ پیچی ارشمیدس وسیله‌ای است که برای انتقال آب از یک بدنه آبی کم ارتفاع، مانند رودخانه یا برکه، به سمت یک مخزن مرتفع استفاده می‌شود. از یک پیچ در داخل یک لوله توخالی تشکیل شده است. پیچ توسط یک میل لنگ که به مکانیزم محرک (معمولاً یک موتور الکتریکی) متصل است، چرخانده می شود. همانطور که پیچ می چرخد، داخل لوله به سمت بالا حرکت می کند و آب را در اطراف رزوه های آن می کشد. وقتی انتهای بالای لوله به مخزن می رسد، آب را از لبه و روی سطح زمین تخلیه می کند.

مصر باستان : مصریان باستان از سیستمی از طناب و سطل برای حمل کالا به بالا و پایین استفاده می‌کردند. این سیستم کارایی چندانی نداشت، بنابراین اولین آسانسور را به شکل سکویی اختراع کردند که توسط طناب بالا می رفت. در مصر باستان از آسانسور برای حمل و نقل افراد و کالاها به بالا و پایین استفاده می شد. مصری ها از طناب و سطل برای بالا یا پایین بردن اقلام استفاده می کردند، اما این کار چندان کارآمد نبود، بنابراین اولین آسانسور را به شکل سکویی اختراع کردند که با طناب بالا می رفت.

قرون وسطی : در قرون وسطی در اروپا، آسانسورهایی با طرح هایی شبیه به یونانی ها و رومی ها در برخی مکان ها مورد استفاده قرار می گرفتند. قلعه های دیواری و صومعه های کوهستانی منزوی از سیستم وینچ برای بالا بردن مردم و کالاها به ورودی های غیرقابل دسترس خود استفاده می کردند. آسانسورها در دوران قرون وسطی اروپا در قلعه ها برای اهداف مختلف مورد استفاده قرار می گرفتند. به عنوان مثال، آنها در کشاورزی برای انتقال مواد غذایی و محصولات از طبقه همکف به اتاق های انبار در طبقات بالا استفاده می شدند. آنها همچنین در کارخانه های نساجی به عنوان راهی برای حمل مواد اولیه و محصولات نهایی بین سطوح مختلف ساختمان استفاده می شدند.

عصر آسانسورهای باستانی به پایان رسید.